حقولك حاجة …عارف لما كنت بتبعتلى رسايل الصبح بدرى كنت بحس بايه؟؟ كنت بحس إن فى حد فاكرنى فى الدنيا دى…حد بيفتكرنى ع الصبح كده و يدور على موبايله…و يدور على رسالة…او حتى يبعتلى رسالة لسة جاياله و عجبته…مش عارفة كنت بتبعت ليه…بس أنا كنت ببقى مبسوطة قوى…و لما كنت ابقى مضايقة أو قايمة الدنيا مكشرة فى وشى و تيجيلى رسالتك…أحس إنى أخف من الريشة و نفسى احضن أى طفل ماشى فى الشارع…و ابقى عايزة اروح البيت عشان اسمع الموسيقى اللى بحبها…و ابقى عايزة اكلمك و اسمع صوتك…بس عارف…أنا كنت بتخيل ساعات ازاى ممكن تقول الرسالة…كنت وصلت لمرحلة إنى كنت بسمع صوتك فعلا بيرن فى ودانى…كنت بحبك لما تغيب و تفتكرنى…لما تبعتلى اغنية …ممكن تقول عليا ساذجة..بس كنت بحس إنك باعت الأغنية دى عشان تقولى حاجة…اقوم أنا كمان باعتالك أغنية عشان أقولك اللى فى نفسى... انت عارف …أنا دايما بخاف من الفراق و الغياب… بيقسو القلب على فكرة قوى…و دلوقتى خلاص واضح إنك اتعودت على الغياب...و ما بقاش يهمك ايه اللى ممكن احسه فى الغياب ده… بقيت تتسرسب واحدة واحدة و تشوف ناس تانية… و مابقاش يهمك إنى ممكن أشوف ده ادامى و اسكت… و يمكن تحس إنهم أعلى منى…أو أحلى منى…و أنا اسكت…بس عارف…أنا يمكن باسكت كتير قوى…بس جوايا بيبكى عليا قوى…
عارف بقى أنا حاسة بايه دلوقتى…حاسة أنى كنت فعلا ساذجة…حاسة إنى بعدك مش حصدق أى حد ممكن يتقرب منى…مش حخليه يقرب ناحيتى…لأن مش معقول كل مرة الحكاية تنتهى نفس النهاية…مش معقولة كل مرة أحس إنى حاجة أى حد ممكن يملا بيها فراغ فى حياته…حاجة مسلّم بوجودها…حاجة أى حد ممكن يلعب بيها و بعدين يمل منها و يرميها…أنا مش زعلانة إنى فى يوم حسيت ناحيتك بمشاعر حلوة…بس أنا تعبت…الواحد فينا مش بيحب عشان يتعب…لما حد بيحب حد قوى …بيبقى نفسه يقويه…و يساعده على الدنيا و تعبها و غلبها…بيحب حد ممكن يتسند عليه لما يحس إنه بيقع…لما يحس إن الناس مابقالهاش أمان…إن فى حد ممكن يحكيله و يفهم و يطبطب عليه بكلمتين…كلمتين بس…فيقوم تانى و يكمل…و أنا برضه حسكت …عارف ليه؟؟ عشان مش عايزة انهى حاجة كانت ما بينا…أو انا اعتقدت يعنى إنها كانت يوم بينا…بزعل و خناق…أبسطها حتقولى إنتى اللى مجنونة و مابتفهميش…عندك شوية فراغات عاطفية و مستنية حد يملاهالك…و أنا مش عايزاك تقولها…أو يعنى بحس إنك مش ممكن تقولها…و لو حتى من باب العشم…أنا كده خلصت كلامى…و السلام ختام
